468x60 Ads

Τι είναι το Μαύρο εργαστήρι

Το Μαύρο εργαστήρι είναι μία συλλογική προσπάθεια έκφρασης ενός ιδιαίτερου τρόπου σκέψης με απότερο σκοπό, τον ευρύτερο πειραματισμό για την επίτευξη του τελικού στόχου. Την ενσωμάτωση της τάσης για αντίσταση σε ό,τι καταστρέφει την ζωή.......

Καλώς Ήρθατε στο Μαύρο Εργαστήρι

Στο Μαύρο Εργαστήρι πραγματοποιούνται κάθε μήνα σεμινάρια κατάρτησεις,ομιλίες και συζητήσεις.

Αυτοκόλλητο για δράση ενάντια στα Ενεχυροδανειστήρια

Αυτοκόλλητο για δράση ενάντια στα Ενεχυροδανειστήρια

Μαύρο Εργαστήρι

Στο Μαύρο Εργαστήρι λειτουργούν Βιβλιοθήκη,Γυμναστήριο,εργαστήρι υπολογιστών,εργαστήρι κατασκευών,

Ενα αλλο λογότυπο

Ενα αλλο λογότυπο,η ρούνα σαν σύμβολο.

<<ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΕΞΑΠΑΤΗΣΗΣ ΤΟ ΝΑ ΛΕΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ>>

Kαι η αλήθεια είναι μια ,είναι αυτή η οποία εναντιώνεται στους παγκόσμιους τοκογλύφους,που θέλουν να μας πιούν και την τελευταία σταγόνα του αίματος μας είναι αυτή που πάει κόντρα στο πρόσταγμα κεφαλαίου που μας θέλει αβουλούς μαζάνθρωπους και καταναλωτικές μηχανές,που πολεμάει κάθε τι το εθνικό και προτάσει τον πολυπολιτισμό. Οτί συμβάλει στην διάδοση αυτής της αλήθειας είναι αποδεκτό.

«Αυτό είναι παράξενο, μα αληθινό, γιατί η αλήθεια είναι πάντα αλλόκοτη.»


ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ 3 ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΒOΛΟΥ.

READ MORE

Να θέσουμε τα θεμέλια της επανάστασης μας


Οι μέρες είναι περίεργες, αν μπορώ να δώσω μέσα σε μια φράση το
γενικότερο κλίμα της περιόδου που διαβαίνουμε. Η φράση του τίτλου
ακούγεται τόσο βαρύγδουπη αλλά είναι εξαιρετικά σημαντική και
απαραίτητη, που θα έπρεπε κάποτε να ακουστεί από ένα εθνικιστικό στόμα.

Το άσχημο ωστόσο της υπόθεσης είναι ότι αυτή η φράση θα έπρεπε να έχει
ακουστεί με πρόχειρους υπολογισμούς πριν από 25-30 περίπου χρόνια όταν
ο εθνικιστικός χώρος έπαιρνε σάρκα και οστά και όχι τώρα σε αυτούς
τους κρίσιμους καιρούς. Το τι έφταιξε μπορεί να πάρει βδομάδες να το
συζητάμε. Ήταν η νοοτροπία του Έλληνα εθνικιστή που κοιτάει να φάει
τον διπλανό του; Η επιμονή του να νομίζει ότι ο εθνικισμός είναι κτήμα
του και όχι ιδεολογικός χώρος ζυμώσεων και προβληματισμού; Η αντίληψη
ότι το κίνημα είναι στρατιωτικό παράρτημα και η αποθάρρυνση της
συντροφικότητας και της αλληλεγγύης; Η ανικανότητα δημιουργίας δομών
και εθνικιστικής κουλτούρας; Ή μήπως οι κρατικοί μηχανισμοί που
προσπαθούσαν να πατάξουν τις εθνικιστικές κραυγές αυτού του τόπου; Τα
ερωτήματα πολλά και η έλλειψη δομών αυτή την χρονική περίοδο
εμφανέστατη. 

Έχουμε φτάσει σε ιστορικά κρίσιμες στιγμές και ο συνεχής και αμείωτος
πόλεμος που δεχόμαστε από τα καθεστωτικά μέσα βρίσκει μηδαμινές
αντιστάσεις, ο όρος ρατσισμός δεν έχει ακόμα αποδαιμονοποιηθεί και η
λέξη εθνικιστής παραμένει συνώνυμο του κάφρου και όχι του ιδεολόγου
επαναστάτη. Η αντίπερα όχθη έχει καταφέρει να περάσει το μήνυμα ότι
όσο πιο χυδαίο, όσο πιο ανώμαλο, όσο πιο διεστραμμένο, τόσο πιο θεμιτό
και έχει καταφέρει να κερδίσει τον κόσμο της, και δεν μιλάω για τα
ανθρώπινα σκουπίδια που το βράδυ εύχονται να μην είχαν γεννηθεί Λευκοί
ή για αυτούς που εύχονται η κόρη τους να σμίξει με κάποιον μαύρο ώστε
να έρθει η μέρα που θα αντικρύσουν τα μπάσταρδα εγγονάκια τους, ούτε
για τις ορδές των πρεζάκηδων μιλάω. Μιλώ για την εξεγερμένη νεολαία
που θέλει να πολεμήσει το κατεστημένο και δηλώνει ανά εποχές παρούσα
σε όλα τα κοσμοϊστορικά γεγονότα που αλλάζουν τα πάντα γύρω μας. Για
την αστικοποιημένη νεολαία και τα γηρατειά ποτέ δεν μου καιγόταν
καρφί, πάντα είχα την γνώμη ότι υπάρχουν αυτοί που παρακολουθούν την
ιστορία και αυτοί που συμμετέχουν σε αυτή. Με λίγα λόγια δεν έχουμε
κερδίσει τον κόσμο μας, αυτή είναι η άποψη μου, κι όμως σε αυτές τις
κρίσιμες ημέρες κάτι φαίνεται να με διαψεύδει. Πιστεύω ότι τα εύσημα
πρέπει να απονεμηθούν στην οικονομική κρίση που βάλτωσε τον βολεμένο
Έλληνα και τον έβαλε σε σκέψεις όπως: να ακολουθήσω τους ομοίους
Λευκούς Έλληνες που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα ή να βροντοφωνάξω για τα
δικαιώματα των λαθρομεταναστών; Έπρεπε να μπει σε αυτό το δίλλημα ο
αμόρφωτος και απαίδευτος Έλληνας που τόσα χρόνια έχαβε χωρίς αντίδραση
το παραμύθι που του πασάρανε τα ΜΜΕ για τον κακό ρατσισμό. Ας είναι
έτσι όμως δεν έχω παράπονο, έπρεπε να έρθει η κρίση για να τα σκεφτεί
αυτά. 

Τον γνήσιο εθνικιστή όμως δεν τον πείραξε που δεν έχει να φάει, ποτέ
δεν τον πείραζε. Τον πείραζε να βλέπει να πηγαινοέρχονται 2-3
εκατομμύρια ξερώντας ότι αργά ή γρήγορα θα σμίξουν με Ελληνίδες που θα
γεννούσαν κάμποσους χιλιάδες μιγάδες, τον πείραζε που έβρισκε τον
Λευκό Άνθρωπο καθηλωμένο στην τηλεόραση και τον υπολογιστή και τους
μετανάστες να αλωνίζουν σε δρόμους και πλατείες, τον πείραζε πως ΤΟΣΑ
ΧΡΟΝΙΑ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΡΙΖΩΣΕΙ Η ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΟΤΙ ΕΛΛΗΝΑΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΛΕΥΚΟΣ και
έβλεπε μαύρους να τους αποκαλούν Θεμιστοκλή και Αριστοτέλη, τον
πείραζε ότι ο κόσμος δεν έχει αντιληφθεί πως  ένας μαύρος όσες γενιές
και αν περάσουν, όσο καλά και αν κατέχει την ελληνική παιδεία δεν
μπορεί να αποκαλείται Έλληνας. Μάθαμε να αγαπάμε την Πατρίδα μας και
όχι την Φυλή μας και τώρα που αυτή αφανίζεται, ένα ένστικτο μας
προειδοποιεί ότι χάνουμε ότι πολυτιμότερο έχουμε, αυτό που δεν
επιλέξαμε αλλά μας επέλεξε, αυτό που γεννηθήκαμε, αυτό που θα μας
χαρακτηρίζει μέχρι να πεθάνουμε, το αίμα μας, τα χαρακτηριστικά μας, ο
πολιτισμός μας, η Φυλή στην οποία ανήκουμε. Τους Ινδιάνους τους
αφάνισαν με την βία, σε μας θα το κάνουν μέσω της επιμειξίας. 
Οι ώρες όμως είναι κρίσιμες και τα λόγια περιττεύουν, μπορεί οι
καιροί να μας βρίσκουν ολίγον απροετοίμαστους, ολίγον διασπασμένους,
ολίγον καθηλωμένους αλλά θα αντιδράσουμε και αυτή η αντίδραση θα είναι
η ώρα της δικαίωσης πολλούς εθνικιστές που πλέον η οργή τους έχει
καταπνιγεί από την αναμονή για το άγνωστο. Δεν πίστεψα ποτέ με αυτά
που έχουν δει τα μάτια μου στον μέσο Έλληνα, που δεν αναλογίστηκε ποτέ
σε τι κόσμο βρίσκεται και δεν μπήκε ποτέ στην διαδικασία να αντιτάξει
την γνώμη του σε όσα διαφθείρουν το Έθνος του, αλλά αντιμετώπιζε τα
πάντα με μια "βροντερή" αδιαφορία. Αν ωστόσο υπάρχει κάτι που με
εκπλήσσει και με συγκινεί ταυτόχρονα είναι το θάρρος και η ανδρεία που
επιδεικνύουν οι συμπατριώτες μου όταν αποφασίζουν να διεκδικήσουν
κάτι, βγάζοντας όλη την λύσσα της ψυχής τους για να το πετύχουν. Μόνη
μου συμβουλή στους συναγωνιστές σ' αυτούς τους καιρούς είναι να
αυτοργανωθούν με ομοϊδεάτες ώστε κανείς μας να μην είναι μόνος και
ανενεργός στην παρούσα στιγμή. 

ΥΓ: Το άρθρο αυτό είχε στόχο να πείσει κάποιον να ακολουθήσει τον
δρόμο του αυτόνομου εθνικισμού όμως σημαντικότερο είναι να καταλάβει
πρώτα τα στοιχειώδη που πρεσβεύει ο εθνικισμός. Ούτως ή άλλως όποιος
θέλει πραγματικά να ασχοληθεί με τον εθνικισμό θα καταλάβει ότι δεν
μπορεί να είναι απλά μια αφορμή για ξεκαύλωμα 4-5 φορές τον χρόνο. 

READ MORE

Πλούσιο - όχι σε ειδησεογραφία - αλλά σε κουτσομπολιό και πολιτικά ορθή προπαγάνδα ήταν το σημερινό πρωινό. Ένα μέλος της Χρυσής Αυγής, σε έξαλλη κατάσταση και εμφανώς εκνευρισμένο από την προκλητική στάση και τα προσβλητικά λόγια των εκπροσώπων του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ, πέταξε νερό στη μία και έριξε κάποιες σφαλιάρες στην άλλη. Το video με τις σκηνές απείρου κάλλους κάνει το γύρο της Ελλάδας και σύντομα και του κόσμου, συνοδευόμενο από την κινδυνολογία περί φασιστών και τις πολιτικώς ορθές κραυγές του πολιτικού κατεστημένου, που δεν ήθελαν και πολύ - μάλλον αφορμή έψαχναν - να ξεκινήσουν τη συνηθισμένο τους παιχνίδι. Ενέργειες σαν αυτή φαντάζουν τόσο μεγάλη πολυτέλεια για τους Έλληνες που βιώνουν καθημερινά την υποβάθμιση της ζωής τους και δεν μπορούν παρά να είναι βούτυρο στο ψωμί του συστημικού συρφερτού και της αντιφασιστικής ρητορείας της αριστεράς. Την ίδια στιγμή που όλα τα κανάλια ασχολούνται και θα ασχολούνται για μέρες μέχρι τις εκλογές με κάποια χαστούκια τα οποία το μόνο που καταφέρνουν είναι να ικανοποιούν την όρεξη των πνευματικά καθυστερημένων ακροδεξιών κάφρων, η Παιανία ολόκληρη κατεβαίνει στην Ευελπίδων για να υπερασπιστεί έναν Έλληνα που κατέφυγε στην αυτοδικία σε βάρος Αλβανού κακοποιού την Πέμπτη. Ο συμπατριώτης μας κατεδίωξε και σκότωσε με κυνηγετική καραμπίνα τον διαρρήκτη, αφού πρώτα εκείνος είχε απειλήσει τη μητέρα του με μαχαίρι να απενεργοποιήσει τον συναγερμό στο σπίτι για να τη ληστέψει. Με τη βοήθεια του συνεργού του συνέχισε τη δράση του σε ακόμα δύο γειτονικά σπίτια, μέχρι που ο 25χρονος Έλληνας τους κυνήγησε και δολοφόνησε έναν από αυτούς. Όλη η συνοικία είναι κυριολεκτικά "στο πόδι", δηλώνοντας από την πρώτη στιγμή πως θα στηρίξει τον Έλληνα κατηγορούμενο. 

Με αυτά και με αυτά, μην περιμένετε να ακούσετε και πολλά από τα μέσα ενημέρωσης για αυτό το περιστατικό. Θα μονοπωλεί το "ενδιαφέρον" των δημοσιογράφων μια σφαλιάρα, με την παράκρουση στην νεοελληνική κοινωνία να αποτελεί πλέον καθημερινότητα.

Βιώνουμε την απόλυτη παρακμή σε κάθε επίπεδο, μιας χώρας που έχει καθώς φαίνεται την πολυτέλεια να ασχολείται με τα τηλεοπτικά σόου και τις προσωπικές και κομματικές καφρίλες του καθενός, όμως τα βαθιά προβλήματα παραμένουν άλυτα και διογκώνονται καθημερινά.

Γ.Σ

ΥΓ. Και ξάφνου, ένα μηδενικό της ελληνικής πολιτικής σκηνής, ο γνωστός καραφούσκας, ξεκίνησε και πάλι να βγαίνει από το καβούκι του. Να μη χαίρεται και να μη νομίζει ότι αυτός και η παρέα του νομιμοποιούνται, είναι βαθιά γελασμένοι και καταδικασμένοι στη συνείδηση του κόσμου. 

READ MORE

Η Μεταπολιτική ως εργαλείο.



Εντοπίζοντας τις ανάγκες που προκύπτουν μέσα σε έναν πολιτικό αγώνα, στις λειτουργικές και διαχειριστικές διαδικασίες, θεωρούμε ως αναγκαιότητα για την δημιουργία δομών και κινηματικής δομής, πως οφείλουμε να παράξουμε πολιτικό έργο, ιδεολογική τριβή και πρακτικές καινοτομίες, μέσω μεταπολιτικών μεθόδων.

Κινούμενοι σε αυτόν τον άξονα φυσικά και τείνουμε χείρα φιλίας σε όλες τις συλλογικές ή ατομικές προσπάθειες που αποσκοπούν στην ρεαλιστική προσέγγιση και ανάλυση των αναγκών της κοινωνίας μας, καθώς επίσης και στην απαγκίστρωση του ΄΄εθνικισμού΄΄  από παρωχημένες θέσεις και ιδέες. Για εμάς αυτή η απαγκίστρωση θα επιτευχθεί με την ανάδειξη μιας νέας ρεαλιστικής, μη ιδεοληπτικής και καθαρά εφαρμόσιμης ιδεολογικοπολιτικής πλατφόρμας. Η δε πλατφόρμα θα δημιουργηθεί με την συνεργασία και την τριβή όλων όσων επιθυμούν να συμμετάσχουν σε τέτοιου είδους διαδικασίες, οι οποίες ξεφεύγουν από τις παραδοσιακές φόρμες λειτουργίας και μπαίνουν στην δοκιμή εναλλακτικών, πραγματιστικών και εφαρμόσιμων τακτικών.

Το Μαύρο Εργαστήρι επιθυμούμε να μετατραπεί σε μια μεταπολιτική δεξαμενή σκέψης, στην οποία θα αντιπαρατεθούν υγιώς θέσεις και απόψεις με στόχο την εξέλιξη αυτού που θεωρούμε ‘’Ελληνικός και Ευρωπαϊκός εθνικισμός’’. Μια νέα λειτουργία πέρα από τις συνήθεις κομματικές δομές, με στόχο την ανταλλαγή απόψεων ατόμων, συλλογικοτήτων, συλλόγων, φορέων κλπ. Ως έναν από τους πρώτους στόχους μας θεωρούμε την συνεργασία όλων όσων επιθυμούν να αντιπαρατεθούν σε ζητήματα όπως ο Φυλετισμός, η Ευρωπαϊκή συνεργασία, η τεχνολογική πρόοδος, η μόρφωση και ο τρόπος ζωής, όμως μέχρι πρότινος αδυνατούσαν για πρακτικούς και μη λόγους.

Έχοντας τα παραπάνω ως πρώτη ύλη εργασίας, προσβλέπουμε στην ανάδειξη της μεταπολιτικής διεργασίας ως το μέσο εκείνο που θα δημιουργήσει της κατάλληλες δομές επιτρέποντας μας να βιώσουμε τις ιδεολογικές μας θέσεις και να τις μετατρέψουμε σε πολιτικό και πολιτισμικό πολιτισμό.
READ MORE

Γιατί δημοκρατία;


Κοιτώντας και ξανακοιτώντας την φαυλότητα του εκλογικού παιχνιδιού, αναρωτήθηκα για πολλοστή φορά για ποιόν λόγο πουλάει το θέμα ‘’δημοκρατία’’. Κατά πολλούς δεν είναι το ιδανικό πολίτευμα, μα απλά το καλύτερο, για άλλους είναι μια απάτη συνωμοσιολογικού ακόμα και μεταφυσικού περιεχομένου, ενώ για άλλους ένα αναγκαίο κακό. Για εμένα είναι απλά ένα σύστημα που δεν δουλεύει.

Παντού λοιπόν συναντάω ανθρώπους, φίλους και μη, οι οποίοι αν και είναι έντονα απογοητευμένοι από τα κόμματα, την πολιτική κατρακύλα και οι αναθυμιάσεις από την διαφθορά του κράτους, τους κάνουν να αηδιάζουν, επιμένουν να επιλέγουν δημοκρατικά… Ψάχνοντας και προσπαθώντας να καταλάβω τον λόγο για τον οποίο εμμένουν σε αυτή την θέση, στην επιθυμία τους να μετέχουν στα κοινά (δηλαδή την εκλογική διαδικασία) αντιλαμβάνομαι πως στην πραγματικότητα η συντριπτική πλειοψηφία από τους fun της δημοκρατίας, δεν έχουν ούτε  πολιτειακές αναζητήσεις, ούτε διεξάγουν κάποια ενδελεχή ιδεολογικοπολιτική ανάλυση. Απλούστατα έχουν συνδέσει την ‘’δημοκρατική’’ αντίληψη των πραγμάτων, με την ατομική τους ελευθερία. Θεωρούν απλούστατα και άκομψα πως οποιοδήποτε άλλο σύστημα διακυβέρνησης, θα καταπατούσε κατάφορα τις ατομικές τους ελευθερίες, όχι από την φαινομενική σκοπιά της καταδίωξης αντιπάλων πολιτικών απόψεων, μα των στοιχειωδών ελευθεριών τους όπως για παράδειγμα την ελεύθερη μετακίνηση! Παράλληλα συνδυάζουν την έννοια της δημοκρατίας με την παράδοση της Ελλάδος, θεωρούν πως υπήρξε το μοναδικό πολίτευμα που γέννησε ο τόπος, θεωρούν πως η αρχαιοελληνική δημοκρατία έχει σχέση με την νεοελληνική και εν τέλει δημιουργούν μια folklore αίσθηση, μια υποκουλτούρα κατά την οποία Έλληνας σημαίνει δημοκρατία και δημοκρατία σημαίνει πλήρης ελευθερία. Σαφώς εδώ δεν υπάρχει κάποια βαθυστόχαστη αξιακή σκέψη, μα στεγνή προχειρότητα, όπως και σε κάθε επιλογή των νέοελλήνων.

Ουδείς θα κάνει μια ουσιαστική κριτική του σκεπτικού ενός εθνικιστή, μιας και για τους funτης δημοκρατίας το να μπορούν να κυκλοφορούν μεθυσμένοι τα χαράματα του Σαββάτου, θεωρείται αδύνατο σε ένα άλλο πολιτειακό σύστημα, ειδικά σε ένα… εθνικιστικό! Η πλειοψηφία των υποστηρικτών του δημοκρατικού συστήματος,  θεωρούν πως η κομματοκρατία δεν είναι παράγωγο της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, ενώ παράλληλα απαιτούν την κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας, την μείωση των βουλευτικών οικονομικών εσόδων, τον άμεσο και πλήρη έλεγχο των πολιτικών από το δικαστικό σύστημα, το ασυμβίβαστο της βουλευτικής ιδιότητας με την επαγγελματική ιδιότητα του βουλευτή, την τοποθέτηση μη βουλευτών σε θέσεις υπουργών και άλλα τόσα. Ναι μεν απαιτούν την διόρθωση των ‘’κακών’’ καταστάσεων του κομματικού συστήματος, δεν μπορούν να αποδεχθούν όμως την πηγή των δεινών τους (μας). Τόσο η ιδεοληπτική παρουσίαση των ιστορικών στοιχείων από τους υποστηρικτές της πολιτικής ορθότητας (που παρουσιάζει τους εθνικιστές ως μπαμπούλες της ιστορίας), όσο και ο φιλελεύθερος παροξυσμός με τις εγωκεντρικές εμμονές που καλλιεργεί στα άτομα, ωθούν και οδηγούν το πλήθος στο να επιλέξει αυτό το σύστημα που θα του ‘’παρενοχλήσει’’ όσο το δυνατόν λιγότερο τις’’ προσωπικές του ελευθερίες’’, ανεξάρτητα από το εάν ένα εθνικιστικό για παράδειγμα σύστημα, δεν θα είχε καμία σχέση με κάτι τέτοιο.

Η γενικότητα περί ελευθερίας, η γενική και αόριστη έννοια της δημοκρατίας και πολλά άλλα των ημερών μας, συνάδουν με την αδυναμία μας ως κοινωνία, σε ποιοτική κριτική των κοινών δρώμενων.Σαφώς και σε ελάχιστες γραμμές δεν μπορούμε να αναλύσουμε την δημοκρατία και τις επιλογές του κόσμου, το ερώτημα μου όμως είναι αν ως εθνικιστές αξίζει να αναλωθούμε σε προστριβές με την κοινωνία για πολιτειακά ζητήματα ή να την ωθήσουμε να πράττει διαφορετικά, κερδίζοντας την εμπιστοσύνη της , μη ασχολούμενοι με το τωρινό αστείο πολιτειακό σύστημα.
READ MORE